Tassie, eerste roadtrip door Oz

Opnieuw op de ferry, deze keer richting Melbourne, terug naar een vertrouwde omgeving met in plaats van twee vreemden twee nieuwe vriendinnen. Wat valt er te zeggen over Tasmanië..?.. Wel ten eerste ondanks wat iedereen thuis denkt, Tassie is ijskoud! Sneeuw komt er bijna aan en dus waren de avonden eigenlijk al te koud om buiten te zitten, dus de enige oplossing was waar mogelijk kampvuurtjes maken en voor de rest lekker met drie in een tweepersoonsbed kruipen in plaats van eem tent en veel duitse gluckoon drinken, of glühwein zoals jullie dit beter zullen kennen. Het waren enkele koude, gezellige, soms zatte en zeer zeker gekke avonden. Ten tweede kennen australiers helemaal niets van in auto rijden, verschrikkelijk en regelmatig kwamen we van op de autostrade zonder waarschuwing op een aardeweg, eerste off road ervaring van mijn "granny" is een feit! (bij deze werd de van omgedoopt tot granny, ze geraakt overal maar alsjeblieft wat geduld want aan 20km/h de berg op is geen uitzondering, de veringen zijn wel nog ok, de radiator was dat iets minder maar later meer daarover, tweede bijnaam is black betty naar het liedje genoemd waar we samen op meebrullen, nu mis ik enkel nog een sticker à la "granny on the road, be patient you'll be old too someday"). Ten derde de natuur is prachtig, adembenemend, geen woorden voor, de foto's spreken voor zichzelf.

Laat ik dan eens chronologisch met jullie de voorbije dagen overlopen, onze eerste dag was echt beu weer, koud en bewolkt dus zijn we beginnen rijden en blijkbaar is Tassie het eiland vol proeverijen, eerste stop belgische chocoladefabriek, tweede stop kaasproeverij, derde bessenproeverij daarna ijsjestijd... Sorry drie vrouwen op weg die allemaal last hadden van hun maandelijkse hormonen, maar bij deze werd de reis goed ingezet met massa's eten. Onderweg begonnen we te merken wat alle fuzz over tasmania is, al rijdend ga je van het ene landschap naar het andere door jungles, stranden, regewouden, savannes... In ruwweg 300km. Al rijdend kom je wallabees, kangeroes, tasmanian devils, en nog tientallen dieren tegen over de weg waar ik nog nooit van gehoord heb. Onze laatste stop van de dag was Grindelwald tourist village, een top 10 must do volgens het reisbureau maar een totale rip off, enkele zwitserse huisjes op een heuvel, 4 winkels en that's it. Bon ik kan wel begrijpen als je nog nooit in Europa bent geweest de zwitserse fake huisjes wel charmevol kunnen zijn.

De dag erna kwamen we aan in Launceston, een relatief grote stad waar we langsreden om de gorges te bezoeken. Onze eerste wandeltocht was een feit en bij deze een echt goede conditie hoef je niet te hebben voor de Australische wandelroutes, overal mooi afgelijnde paadjes en trappen , of kabelbanen als het te zwaar wordt. Deze hebben we toch maar geskipt en voor de echte getraine hikers wandelroute gegaan (1h heen en terug op de berg) nogal kinderspel maar toch niemand op de route. Hierna reden we verder bergop bergaf door een nationaal park in het donker, niet superveilig met alle dieren, zonder telefoonbereik, maar met granny duurt alles net iets langer en het wordt hier donker om 18h, ons doel was wakker worden en dus kamperen naast de zee, en dat is gelukt ook, 3h later dan verwacht kwamen we aan bij the bay of fires. Rode rotsen die uitsteken over de kustlijn gedurende een tiental kilometer. Nadat we deze beklommen hadden was het tijd om te gn tanken en guess what, groene vloeistof onder onze auto. De route was te zwaar voor granny, ik had er niet teveel vertrouwen in en we reden rechtstreeks naar de garage, waar ze ons na een uur wisten te zeggen dat onze radiator klaar was voor de schroothoop. We konden nog max 20km rijden en de nieuwe radiator was pas leverbaar na twee dagen, gelukkig nog net voor pasen, en gelukkig niet stilgevallen de dag ervoor! Bon, twee dagen vast in st. Helen, een visserstadje van vier straten groot. We hebben een geïmproviseerde kampeerplaats gemaakt naast het sportveld en onze dagen gevuld met powerbanks opladen in de bib, postkaarten schrijven, skypen, sporthallen binnenglippen om te douchen en ghluwhein drinken. Granny was misschien stuk, maar ons humeur gelukkig niet! Twee dagen later en 500 dollar later konden we opnieuw de baan op. Jammer genoeg hebben we daar zoveel tijd verloren dat we enkele eilanden hebben moeten skippen.

We reden verder naar freycinet nationaal park, en baam in het midden van een 30% steile helling viel granny opnieuw stil. Al ma twee seconden kwamen er twee jonge australiers te hulp, motorkap open en zoeken naar het probleem.. Bleek dat de garagisten een kabel hadden vergeten vast maken, snel gefikst maar toch weer heel even stress. Verder de berg op reden we naar een vuurtoren voor de zonsondergang, vurig rood zoals ik nog nooit gezien heb, en daarna richting honeymoon bay om helemaal alleen tussen de bossen en de wallabees de nacht door te brengen. Smorgens werden we redelijk vroeg gewekt door de parkrangers, maar des te beter konden we lekker uitgebreid ontbijten! 'mama' Karin had opnieuw een gezonde muesli yoghurt vers fruit schotel voor ons klaargemaakt, superlekker! Bij deze ook een woordje over de rollenverdeling die we ons natuurlijk zonder overleg eigen hebben gemaakt, karin is de mama, zorgt iedere dag voor verse en gezonde maaltijden op tafel, ik ben de tourgids, lisa is de buschauffeur die ons overal heen brengt en dj, en lisa en ik zijn het afwasteam, en ik blijk ook de enige te zijn die pannenkoeken niet kan laten aanbranden! En in ruil voor wat wijntjes stel ik mijn magische handen ter gebruik aangezien we alledrie met onze rug sukkelen, lang leve de jeugd van tegenwoordig! Dus waar was ik gebleven, na het ontbijt zijn we een wandeling gaan maken naar sleepy bay, waar er een nogal ruige zee te zien was en een twee uur durende hike naar Honeymoon bay, lid van de top tien mooiste stranden van de wereld, zwaar overrated naar mijn strandnormen, maar wie ben ik...

Opnieuw de weg op richting het zuiden, plan was 100km rijden langs de scenic route om naar een schiereiland te geraken, vertrekken om 13h smiddags met een kleine 1.5h te rijden, mocht geen probleem vormen dachten we. Weer mis, na 20km vormde de autostrade zich om in een aarden weg met gaten waar België zelfs nog een voorbeeld kan aan namen, steile bergen en stenen rondomrond plus wilde dieren. Lisa, de buschauffeur vondt dit een leuke uitdaging dus we bleven de weg door de jungle volgen. Tot er 20km voor het einde en na een groot uur onderweg te zijn stond "road closed". Top, we zaten op 80km van de laatste huizen, in de avondschemering in de jungle zonder telefoonbereik en met een bijna lege tank. Het rampscenario ontplooide zich al mijn hoofd, maar er zat niets anders op dan de weg terug te volgen... Uiteindelijk met nog de laatste druppels brandstof bij het tankstation geraakt en verder gereden naar de eerste de beste kampplaats, die jammergenoeg voor ons op 2h rijden van ons lag. Gelukkig is lisa eem taaie en raakten we zonder kleerscheuren ter plaatse, maar wel totaal uitgeput dus koken zat er niet meer in, een lekker steak op restaurant gaan eten wel, daar gaat ons dagbudget, maar oh zo heerlijk na zo een dag!

De dag erop hebben we de pracht en praal van het schiereiland gaan bekijken. Met ondermeer een blowhole, de tasmanian arch met devils kitchen, uitkijkpunten, port arthur een spookstad, en a remarkable cave.. Allemaal knappe staaltjes natuur en wildernis. We aten ook de lekkerste fish en ships van Australië volgens een mevrouwtje van het infocentrum. De dag werd geëindigd met een lekkere wijn + oesters proeverij!

Tijd voor onze laatste volle dag, een bezoek aan Hobart, waar er werkelijk niets te zien, noch te doen is, behalve eten en drinken,.. Opnieuw, en MONA, het weteldbekende museum van oude en nieuwe kunst. Wel, van alle musea die ik in mijn leven al gedaan heb is dit bij verre het allerbeste, een mengelmoes van bizarre en seksueel getinte kunst van over de hele wereld. Wat achtergrond informatie, mona werd opgericht door een miljonair die leyyerlijk niet wist wat gedaan met zijn geld en die in het bezit was van een gigantische kunstcollectie. Dus bouwde hij mona op de top van een berg op een eiland en vulde hij het met seksueel betekenis achterliggende kunstwerken. Enkele voorbeelden, collectie van 72 vaginas en hun verschillende vormen, een striptekening die sperma rondzwaait, een film over het paargedrag van spinnen, behaarde portretten van bloemen gemaakt door geslachtsdelen enzoverder... Mijn favoriete stuk, een doodskist waar je zelf in kon liggen en de dood ervaren, een sofa die menselijke geluiden maakte en de gele bollen kamer gemaakt door een kunstenares die de seksuele ambivalentie van de mens wou weergeven. Heel veel moeilijke woorden waar ik me niet direct slimmer door voelde, maar een heel fascinerend museum!

Laatste dag aangebroken, die we starten met de beklimming van mt. Wellington, prachtige uitzichten vanop de top, we bezochten nog een nationaal park /regenwoud om de watervallen te zien en dan de volle 400km naar omhoog richting de ferry door 5 natuur parken, prachtige bergen en uitgestrekte steppes.

Tasmania u was prachtig, nog lang niet voldaan maar de ferry tickets zijn geboekt. En voor ons, wij zijn elkaar nog lang niet beu en vertrekken morgen op onze tweede roadtrip richting great ocean road, the grampians nationaal park, adelaide, wijnvelden en de nullabor! Tot gauw!